Aan het begin van 2024 had ik als doel om meer wedstrijden te lopen. Ik wilde voornamelijk wedstrijden doen die buiten mijn comfort zone lagen. Ik ben niet echt van de korte afstanden, en ik had ook nog nooit een cross gedaan, een uitstekend moment dus als er een cross in de regio georganiseerd wordt om daar aan deel te nemen!
Tijdens het inschrijven viel het me op dat het ook meteen het Brabants Kampioenschap was, dus ik ging ervan uit dat er heel hard gelopen zou worden. Aangezien ik nog nooit aan een cross meegedaan had, dacht ik dat het slim zou zijn om niet helemaal vooraan te starten, en al zeker niet te hard te beginnen. Ik had dus een plan voor de wedstrijd, al was het wel relatief simpel.
Ik woon op redelijke afstand van de start van de wedstrijd, dus ik had besloten om naar de start te gaan hardlopen. Het is ongeveer 6 kilometer, dus meteen een fatsoenlijke warming-up van ongeveer 30-35 minuten. Na het ophalen van mijn nummer was er nog zo’n 15-20 minuten tot aan de start van de lange cross (8.4 kilometer), die dus om 10:30 begon. De starter gaf aan dat we een korte aanloop ronde hadden, en daarna 4 rondes moesten lopen. Ik had de eerste paar honderd meter van het parcours bekeken, maar achteraf gezien had ik daar wat meer tijd in moeten steken, want ik had geen idee wat er zou komen.
In het startvak zag ik een bekende staan (Bas), en dat kwam eigenlijk wel goed uit want ik weet ongeveer hoe snel Bas loopt. Ik besloot om mijn plan wat aan te passen. In plaats van langzaam te starten, wilde ik proberen bij Bas in de buurt te blijven, want hij loopt ongeveer dezelfde tijden als ik (hij is net iets sneller). Bas loopt al jaren mee in het cross circuit, en ik ging er dus ook vanuit dat hij weet hoe je zo’n wedstrijd in moet delen.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik dat gedaan heb, want ik had daadwerkelijk geen idee wat ik tegen zou komen op het parcours. Ik had dus ook geen idee welk tempo ik kon lopen, en door Bas te volgen had ik meteen redelijk het juiste tempo te pakken, die eerste ronde bleek achteraf. Ik merkte al wel meteen na de eerste ronde dat dit echt heel veel zwaarder is dan op de weg lopen. Bagger, zand, scherpe bochten, bultjes omhoog, bultjes omlaag, en veel smalle paden, dus ook nog eens lastig inhalen. Maar dat maakt het ook tegelijkertijd ontzettend leuk om te doen, en eigenlijk wel spectaculair.
Ik merkte op een gegeven moment dat Bas het iets moeilijker begon te krijgen want ik begon langzaam dichterbij te komen. Aangezien ik nu een idee had wat ik tegen zou komen op het parcours, was het tijd om mijn eigen tempo te blijven lopen. De tweede en de derde ronde waren echt behoorlijk zwaar, maar gelukkig liep er iemand voor me waar ik naartoe kon lopen en bij aan kon haken. We haalden nog wat mensen in, en met een klein groepje gingen we richting de laatste ronde. Die laatste ronde was pijnlijk, brandende longen en letterlijk elk bultje omhoog voelde ik mijn benen vol lopen. Vooral de laatste keer de steilste “heuvel” omhoog, met twee relatief steile afdalingen er achteraan, was zwaar. Ik gebruik aanhalingstekens voor een reden, want een heuvel mag je het natuurlijk eigenlijk niet noemen, maar zo voelde het wel.
Na vier rondes, schoenen onder de bagger, gierende longen, en een ervaring rijker, kwam ik over de streep (volgens Garmin) in 33:31, en volgens de organisatie in 33:33. Ik was 4de in mijn categorie (Mannen 50-55) en 7de in het klassement voor het Brabants Kampioenschap in mijn categorie, als ik het goed gezien heb. Na de “verplichte” finish foto, was het tijd om weer rustig richting huis te gaan lopen. Een cooling down van 6 kilometer maakte de dag mooi af. Dit ga ik zeker vaker proberen te doen in de toekomst, want dit soort type wedstrijden zijn niet alleen heel leuk, maar ook een prachtige afwisseling voor al het gedreun op de weg tijdens de voorbereiding op de komende wegwedstrijden.
Geef een reactie