Afgelopen weekend had ik eigenlijk de Halve van Sint Anthonis op de kalender staan, maar door omstandigheden kon ik daar niet bij zijn. Daarom besloot ik op het laatste moment om me opnieuw in te schrijven voor de 15 kilometer wedstrijd bij de Reeuwijkse Plassenloop. In 2023 liep ik deze wedstrijd voor de eerste keer, en gezien die ervaring wist ik dat het zeker de moeite waard zou zijn om ervoor naar Zuid-Holland te rijden.
Voor degenen die niet bekend zijn met Reeuwijk: het is een klein dorp dat onderdeel uitmaakt van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk en eigenlijk tussen Gouda en Bodegraven in ligt. Het gebied staat bekend om zijn prachtige natuur, waar je een mooie ronde van ongeveer 10 kilometer om de plassen kunt lopen. Om aan 15 kilometer te komen, is er een extra ronde van 5 kilometer toegevoegd aan de grote ronde van 10 kilometer. Je kunt hier overigens ook een 5, of 10 kilometer lopen!
In 2023 liep ik voor het eerst 15 kilometer onder het uur, ook in Reeuwijk, maar dat was deze keer niet het plan. Eigenlijk wilde ik bij de Halve van Sint Anthonis een tempo van ongeveer 4:15 – 4:20 per kilometer aanhouden, en dat plan nam ik dus ook mee naar Reeuwijk. Dat kwam goed uit, want neef Raymon had me verteld dat een van de dames van hun lokale vereniging (Sportclub Reeuwijk) ook rond dat tempo wilde lopen. Een mooie “haas klus” voor mij dus!
Aangekomen in Reeuwijk liep ik een korte opwarmronde van ongeveer 3 kilometer, zodat ik die dag met het uitlopen erbij op een totaal van 20 kilometer zou uitkomen. Ondanks het stralende weer was het toch behoorlijk fris, vooral door de redelijk sterke wind. Dat is wel een nadeel van dit gebied: grote open polders en waterpartijen waar de wind vrij spel heeft. Aangezien we eerst een lange aanloopronde moesten lopen, was het maar te hopen dat we op die lange stukken niet te veel tegenwind zouden krijgen.
Om 13:30 klonk het startschot, en samen met Lisette ging ik achter een grote groep mannen aan. Het plan was simpel: 15 kilometer op een tempo van 4:15 per kilometer, en hopelijk een podiumplaats voor Lisette.
Na ongeveer één kilometer liep Lisette al als eerste vrouw, en we vonden redelijk snel ons tempo. De kilometers tikten weg rond de beoogde 4:15 per kilometer. Ik merkte helaas meteen dat we een flink aantal lange stukken tegenwind zouden hebben. Door de extra aanloopronde van 5 kilometer moesten we dat vervelende lange stuk met volle tegenwind zelfs twee keer trotseren.
Toen we voor de tweede keer tegen de wind in liepen, werd het duidelijk dat het zwaarder begon te worden. Om Lisette te helpen, besloot ik voor haar te gaan lopen. Ik ben misschien niet heel breed, maar alle beetjes helpen in zo’n situatie.
Na ongeveer 8 kilometer gaf Lisette aan dat ze iets langzamer moest lopen, dus verlaagden we het tempo naar 4:20 per kilometer. Op zich geen slecht plan, want er kwamen nog zeker twee stukken met flinke tegenwind aan. Daarna konden we het tempo misschien weer iets opvoeren.
Vanaf kilometer 12 begon het ook voor mij wat stroever te gaan. Maar omdat Lisette nog steeds eerste lag, en we niet wisten met hoeveel voorsprong, was het een kwestie van doorbijten en het tempo vasthouden. Dit was voor mij ook een goede test om te kijken waar ik sta en wat er op dit moment, ondanks wat pijntjes, mogelijk is. Het lijkt erop dat mijn grens nu rond de 10 à 12 kilometer ligt als het aankomt op tempoblokken. Dat was eerder slechts 3 kilometer, dus het is een mooie verbetering—maar we zijn er nog niet.
Na 15 kilometer kwamen we over de streep in ongeveer 1 uur en 5 minuten. Ik was de laatste honderd meter iets vooruitgelopen, zodat Lisette als winnende dame mooi op de foto kon. Een prachtig resultaat en een geweldige dag!
Tijd om te herstellen en na te genieten. Dit evenement is echt een dikke aanrader. Bedankt voor de goede organisatie, Sportclub Reeuwijk, en hopelijk tot volgend jaar!
Geef een reactie