Vorige maand liep ik voor de eerste keer een cross wedstrijd in Deurne, en na die ervaring had ik besloten om dat vaker te gaan doen in 2025. Zondag 5 januari was er een cross wedstrijd in Asten, en dat is voor mij zo’n 15 minuten rijden dus de perfecte plek. Ik had eigenlijk een tempo training op het programma staan met zo’n 30 minuten op halve marathon tempo, dus ik wilde deze wedstrijd gebruiken om ongeveer op dat inspanningsniveau te lopen.
Toen ik wakker werd, lag er wat sneeuw, maar dat verdween snel door de constante regen. De voorspellingen voor de ochtend uren waren niet veel beter voor de regio, regen, regen, en nog meer regen. Ik ken het parcours niet, maar aangezien het een cross is zal het wel behoorlijk modderig zijn. Aangekomen in Asten bleek dat inderdaad het geval. Het parkeerterrein was drassig, en helaas lag het parcours er nog slechter bij.
In Deurne had ik de fout gemaakt om het parcours niet te verkennen, maar deze keer had ik besloten om twee opwarm rondes te lopen. Het was meteen duidelijk dat dit niet alleen een zware 8.x kilometer zouden worden, maar ook nog eens moeilijk. Mijn schoenen hadden eigenlijk niet genoeg profiel voor de hoeveelheid bagger. Maar het is wat het is.
Het idee was om deze race in de buurt van Strava vriend Bas te blijven, net als in Deurne. Helaas stond ik in het startvak aan de andere kant en liep Bas direct weg en kon ik niet volgen. Tijd om mijn eigen plan te trekken dus. De eerste ronde ging op ongeveer 4:24 per kilometer, en het was duidelijk dat dit een stuk zwaarder was dan in Deurne. Door alle bagger was het moeilijk om aan te zetten en om krachtige passen te maken. Daarnaast moest ik, door het gebrek aan grip, ook behoorlijk afremmen bij de scherpe bochten om niet te vallen.
Ronde twee ging iets langzamer, want het parcours werd langzaam slechter. Het blijkt dat als er een horde mensen over doorweekte grond loopt dat dit binnen 10 minuten alleen nog maar bagger is. Tijdens ronde drie was het heel duidelijk dat mijn schoenen niet gemaakt waren voor zoveel bagger, aangezien ik twee keer volledig onderuit ging. Dat was ook het moment waarop ik besloot dat het misschien verstandiger was om iets voorzichtiger te lopen, want het is niet handig om een blessure op te lopen tijdens een wedstrijd die geen prioriteit heeft.
Tijdens ronde 4 was het nog lastiger om tempo te houden, want op de wat smallere paden kwam ik achterliggers tegen. Inhalen op een schuinlopend stuk is niet handig, dan maar inhouden en er voorbij wanneer het mogelijk is. Hierdoor was de eerste helft van de vierde ronde wat langzamer dan ik wilde, maar het laatste stuk was het wel mogelijk om weer wat meer gas te geven en lukte het nog om een paar mensen in te halen.
Na 38 minuten en 45 seconden zat het er op en was het tijd om de traditionele “after” foto te maken, en nog een rondje uit te lopen met Bas en zijn clubgenoten. Het was een mooie wedstrijd, een cross om niet te vergeten, met name dankzij de weersomstandigheden en het parcours, en natuurlijk de goede organisatie!
Ik denk dat de voorzichtige conclusie van vandaag wel is dat ik cross wedstrijden echt leuk vind om te doen, maar dat het wel verstandig is om de juiste materialen aan te schaffen, zodat als het extreem modderig is ik ook nog gewoon op mijn benen kan blijven staan in plaats van een modderbad te nemen meerdere malen.
Op naar de volgende wedstrijd!
Geef een reactie